Volgende week maandag zal ik eindelijk kunnen beginnen met écht zelf les te geven in de bibliotheek van CDE. Wegens het volstrekt normale organisatorische geklungel van mijn medewerkers in de bib zijn mijn klasjes nog niet helemaal gevuld geraakt, en zal dat voor wat verwarring zorgen maandag. Foto's over deze activiteiten zullen spoedig op het wereldwijde web gegooid worden.
Toen ik interviews afnam met de studenten-in-spé viel er me iets heel hard op: ik had een mooi en duidelijk uurrooster op tafel liggen, en verwees ernaar om aan hen uit te leggen wanneer de lessen zouden beginnen en wanneer ze zouden eindigen. Velen onder hen hadden moeite met het rooster te begrijpen. Ik moest het vaak met hand en tand uitleggen.
Waar het exact misloopt in de Paraguayaanse scholen weet ik niet, maar dat het voor verbetering vatbaar is is duidelijk. Men is hier dol op het uitdelen van diploma's allerhande. Bij quasi elke kleine of grote verwezenlijking van iemand wordt er een 'certificado' gegeven - geldt ook voor peuters. Tevens strooit men hier lustig met titels rond. Zoals bijvoorbeeld 'licenciado, doctor, abogado, ingeniero,...' Als men iemand aanspreekt (of zichzelf voorstelt) is dat vaak met die titel, iets dat -voor een Belg- bijna verwaand overkomt. Vaak zijn die diploma's ook niet zo hard te bekomen, en is het meer een kwestie van gedurende enkele jaren geld te pompen in een van de vele kleine universiteiten die er zijn om te slagen.
----------
Het is reeds al een paar dagen zomer! Momenteel is het 25 graden Celsius met 50%vochtigheidsgraad. Dit schrijf ik om tien uur in de morgen. De temperatuur zal met gemak boven de 32 graden stijgen. Vooral januari zal puffen worden. Mensen met een zweetfobie kunnen Paraguay beter vermijden.
zaterdag 29 november 2008
zondag 23 november 2008
Las confusiones de Tami
Mijn zusje is een wispelturig meisje. Voor zover ik dat nog niet wist is het mij duidelijk geworden toen ik haar vergezelde naar een soort van theatervoorstelling op haar school. Om de 5 minuten verandert ze van gedacht, en haar gemoed is ook onderhevig aan bruuske schommelingen. Misschien is het wel normaal voor een meisje van 15, maar ik sta er vaak van te kijken. Schattig, dat is ze wel.
Haar school.
----------
Op uitnodiging van een vriendin was ik het weeshuis gaan bezoeken waar ze werkt. Dat was interessant. De aanhankelijkheid van de kinderen werd me na een paar uren wat te veel. Ik ben niet uit het juiste hout gesneden om in een weeshuis te werken. Dat wil niet zeggen dat het me niets deed, om met die ukjes op te trekken.
Mijn hart werd een beetje week door te zien hoe deze arme kinderen -zo goed als ze dat kunnen- door de dag heen komen. Zelfs in de paar uren die ik daar was voelde ik de felle nood van deze mensjes aan liefde en aandacht, aan de kans op een normaal bestaan. Dat sommigen van hen daar nooit een kans toe zullen hebben, is uiterst jammer.
----------
Vroeg of laat moet het er van komen: naar familiefeestjes gaan van je lief. Er zijn leukere dingen, maar het hoort er nu eenmaal bij. Gelukkig is de doorsnee Paraguayaan sociaal en joviaal, en viel het feest nogal mee - ondanks het doorrookte vlees en de onverstaanbare moppen van de zatte nonkel.
Vlnr: Alejandra haar moeder, zus, tante, neef en oom.
(Er waren een stuk of 40 mensen.)
En Alejandra zelf.
Haar lievelingskat, Teo. Katten zie je niet zo veel in Paraguay, honden dan weer wel. Ik kan er geen sociologische verklaring voor verzinnen.
----------
En om te besluiten nog een fotootje van de huishoudster Oli.
Haar school.
----------
Op uitnodiging van een vriendin was ik het weeshuis gaan bezoeken waar ze werkt. Dat was interessant. De aanhankelijkheid van de kinderen werd me na een paar uren wat te veel. Ik ben niet uit het juiste hout gesneden om in een weeshuis te werken. Dat wil niet zeggen dat het me niets deed, om met die ukjes op te trekken.
Mijn hart werd een beetje week door te zien hoe deze arme kinderen -zo goed als ze dat kunnen- door de dag heen komen. Zelfs in de paar uren die ik daar was voelde ik de felle nood van deze mensjes aan liefde en aandacht, aan de kans op een normaal bestaan. Dat sommigen van hen daar nooit een kans toe zullen hebben, is uiterst jammer.
----------
Vroeg of laat moet het er van komen: naar familiefeestjes gaan van je lief. Er zijn leukere dingen, maar het hoort er nu eenmaal bij. Gelukkig is de doorsnee Paraguayaan sociaal en joviaal, en viel het feest nogal mee - ondanks het doorrookte vlees en de onverstaanbare moppen van de zatte nonkel.
Vlnr: Alejandra haar moeder, zus, tante, neef en oom.
(Er waren een stuk of 40 mensen.)
En Alejandra zelf.
Haar lievelingskat, Teo. Katten zie je niet zo veel in Paraguay, honden dan weer wel. Ik kan er geen sociologische verklaring voor verzinnen.
----------
En om te besluiten nog een fotootje van de huishoudster Oli.
dinsdag 18 november 2008
Paseos a Foz do Iguaçu
Afgelopen dagen ben ik op eigen houtje enkele keren naar de Braziliaanse zusterstad van Ciudad Del Este geweest, genaamd Foz do Iguaçu. Bedoeling was om daar Engelse cursussen te kopen, iets wat (natuurlijk) niet kan in CDE. In 'mijn' stad is het zo dat er veel van hetzelfde is, maar weinig uiteenlopende soorten producten. Dat geldt niet voor Foz, waar ze wél vanalles hebben. Het verschil tussen deze twee steden, hoewel op nauwelijks enkele kilometers van elkaar gesitueerd, is immens. Van het ogenblik dat je de Puente de Amistad oversteekt kom je in een beetje een andere wereld. Een wereld die wat meer lijkt op Europa of Amerika. Wat ik in elk geval nu al doorheb is dat er tussen bijvoorbeeld Brazilië/Argentinië en Paraguay een grote kloof gaapt qua ontwikkeling.
Foz.
Hieronder de grootste winkelstraat van Foz, de Avenida do Brazil.
Het moet gezegd: ik raak meer en meer gecharmeerd door het Portugees (wat ze in Brazilië spreken). Portugees lezen is niet heel moeilijk als je Spaans kent. Spreken is een ander paar mouwen, maar louter vanuit een 'passief' standpunt vind ik het een fijn taaltje.
Mijn dagen zijn nogal a-ritmisch, wegens geen vast dagschema en veel verschillende activiteiten. Maar dat vind ik wel fijn. Druk is het niet, en ik heb ruimschoots de tijd om deze blogpost te schrijven.
Afgelopen weekend naar het verjaardagsfeestje van Raúl geweest, lief van Karla. Dat was fijn.
Karla, ik en Teresa. Eerstgenoemde woonde tot voor kort dicht bij me in de buurt, maar zoals gebruikelijk is met haar organisatie (Rotary Club) verandert ze in het jaar enkele keren van gezin. Nu woont ze in de rijkste buurt van CDE, in een gezin met hun eigen paardenranch en zo.
Mijn sociale leven hier zou ik zonder meer beschrijven als bevredigend, hoewel ik niet zo vaak uitga (naar discotheken). Er op uit trekken, vooral 's avonds, heeft sowieso nogal wat voeten in de aarde. Daarbovenop is uitgaan -zelfs in Paraguay- niet goedkoop. Ik begrijp niet goed hoe de Paraguayaanse jongeren het doen om hun uitgaansleven te financieren.
----------
Momenteel ben ik aan het afzien om foto's te uploaden. De verrekte internetverbindingen zijn zo instabiel en traag dat het een heel karwei is. Ik denk dat ik het nu ga laten voor wat het is. Da-aag.
Foz.
Hieronder de grootste winkelstraat van Foz, de Avenida do Brazil.
Het moet gezegd: ik raak meer en meer gecharmeerd door het Portugees (wat ze in Brazilië spreken). Portugees lezen is niet heel moeilijk als je Spaans kent. Spreken is een ander paar mouwen, maar louter vanuit een 'passief' standpunt vind ik het een fijn taaltje.
Mijn dagen zijn nogal a-ritmisch, wegens geen vast dagschema en veel verschillende activiteiten. Maar dat vind ik wel fijn. Druk is het niet, en ik heb ruimschoots de tijd om deze blogpost te schrijven.
Afgelopen weekend naar het verjaardagsfeestje van Raúl geweest, lief van Karla. Dat was fijn.
Karla, ik en Teresa. Eerstgenoemde woonde tot voor kort dicht bij me in de buurt, maar zoals gebruikelijk is met haar organisatie (Rotary Club) verandert ze in het jaar enkele keren van gezin. Nu woont ze in de rijkste buurt van CDE, in een gezin met hun eigen paardenranch en zo.
Mijn sociale leven hier zou ik zonder meer beschrijven als bevredigend, hoewel ik niet zo vaak uitga (naar discotheken). Er op uit trekken, vooral 's avonds, heeft sowieso nogal wat voeten in de aarde. Daarbovenop is uitgaan -zelfs in Paraguay- niet goedkoop. Ik begrijp niet goed hoe de Paraguayaanse jongeren het doen om hun uitgaansleven te financieren.
----------
Momenteel ben ik aan het afzien om foto's te uploaden. De verrekte internetverbindingen zijn zo instabiel en traag dat het een heel karwei is. Ik denk dat ik het nu ga laten voor wat het is. Da-aag.
donderdag 13 november 2008
Alejandra
Mijn vriendin sinds enkele weken.
Ik heb al eens een stukje van mijn blog aan haar gewijd, waarin ik het had over haar innige relatie met god. Wie me een beetje kent weet dat ik géén band met god heb. Het moge duidelijk zijn dat we niet direct op dezelfde lijn zitten wat dat betreft. Meer nog, op veel vlakken is ze mijn tegenpool. Soms lijkt het me alsof het enige dat we gemeen hebben onze hartstochten zijn.
Tot dusver heb ik er steeds van genoten om bij haar te zijn, en dat lijkt me het belangrijkste.
----------
Binnenkort zal ik nog een lading fotootjes posten, om u ook visueel op de hoogte te houden van de gebeurtenissen hier in het Zuiderse Paraguay.
----------
Familiaal gezien zit alles vrij goed. Het is enkel wat jammer dat mijn gastmoeder het zo druk heeft op haar werk, want dat laat zich goed voelen. In het aantal 'paseos' (uitstapjes) dat we maken, bijvoorbeeld. Na de politieke machtswissels die hier hebben plaatsgevonden in augustus werd ook de leiding van haar binationale (Paraguay/Brazilië) overheidsbedrijf grondig dooreen geschud, en werd ze gepromoveerd. Tuk was ze daar niet op, maar -zo zei ze me- weigeren kon ze niet. Ze hoopt vurig dat ze eind dit jaar zich wat kan laten terugzakken in de hiërarchie van het bedrijf.
En -hoera!- mijn zusje Tamara is vriendelijker en toffer dan ooit. De oorzaak is eenvoudig: ze leeft op een wolk sinds ze samen is met een jongen uit haar klas. Een rare gewaarwording was het om een soort van beschermende 'grote broer'-gevoel bij mezelf te voelen opkomen!
Mijn band met Oli, de huishoudster, is ook fijn. Het is een lief vrouwtje dat niet 'enkel' de huishoudster is. Zo kan ik er steeds op rekenen dat ze me 'churro' (knappe persoon) noemt als ik uitga.
Met de hond L-A-S-Y genaamd (niet Lassie, zoals ik verkeerdelijk dacht) gaat ook alles opperbest. Ze dankt u voor uw interesse.
zaterdag 8 november 2008
Quiero hacer contigo lo que la primavera hace con los cerezos
De titel is een stukje uit een gedicht van Pablo Neruda, een Chileense poëet.
----------
Afgelopen weken ettelijke keren geïnterviewd geweest, voornamelijk door radiostations, maar ook door een regionale televisiezender. Waarschijnlijk wordt dat gesprek volgende week* uitgezonden. "Waarom houden die Paraguayen zich bezig met jou te interviewen?" vraagt u zich misschien af. Terecht! Mijn Europese uiterlijk en mijn activiteiten in de bibliotheek zijn de meest logische verklaringen.
Veel doet het me niet, die aandacht.
*De televisiecrew zei me dat het al op 7/11 zou zijn, maar zoals ik dat inmiddels gewend ben zit er nogal wat speling op uren en data.
----------
Het lukt me zeer goed om een bovengemiddelde appreciatie op te brengen voor de zonneschijn en de andere pracht die Paraguay te bieden heeft. De zon staat elke dag een beetje hoger, en spoedig zal het zomer worden. Maar nu is het nog lente, is de temperatuur nog doenbaar, is het leuk om de natuur te zien veranderen. Ik vertaal het Nederlandse woord 'zonnebaden' letterlijk naar het Spaans om te beschrijven wat ik aan het doen ben als ik in de zon ga liggen. 'Bañar en el sol', dus. (Juist gezegd is het 'Tomar sol'.)
Spaans spreken gaat soms vlot, soms sukkelend. Wat me een beetje tegensteekt is dat ik het Spaans nog niet goed genoeg kan hanteren om woordspelingen te maken, complexe en abstracte dingen uit te drukken en me -algemeen gezegd- te amuseren door de taal te spreken. Dit in tegenstelling tot Nederlands of Engels.
----------
Om deze korte blogpost te besluiten, nog een 'pedacito' ('stukje', als van een taart) Neruda:
Déjame que te hable también con tu silencio
claro como una lámpara, simple como un anillo.
Eres como la noche, callada y constelada.
Tu silencio es de estrella, tan lejano y sencillo
Die Pablo toch! Waar haalde hij het?
----------
Afgelopen weken ettelijke keren geïnterviewd geweest, voornamelijk door radiostations, maar ook door een regionale televisiezender. Waarschijnlijk wordt dat gesprek volgende week* uitgezonden. "Waarom houden die Paraguayen zich bezig met jou te interviewen?" vraagt u zich misschien af. Terecht! Mijn Europese uiterlijk en mijn activiteiten in de bibliotheek zijn de meest logische verklaringen.
Veel doet het me niet, die aandacht.
*De televisiecrew zei me dat het al op 7/11 zou zijn, maar zoals ik dat inmiddels gewend ben zit er nogal wat speling op uren en data.
----------
Het lukt me zeer goed om een bovengemiddelde appreciatie op te brengen voor de zonneschijn en de andere pracht die Paraguay te bieden heeft. De zon staat elke dag een beetje hoger, en spoedig zal het zomer worden. Maar nu is het nog lente, is de temperatuur nog doenbaar, is het leuk om de natuur te zien veranderen. Ik vertaal het Nederlandse woord 'zonnebaden' letterlijk naar het Spaans om te beschrijven wat ik aan het doen ben als ik in de zon ga liggen. 'Bañar en el sol', dus. (Juist gezegd is het 'Tomar sol'.)
Spaans spreken gaat soms vlot, soms sukkelend. Wat me een beetje tegensteekt is dat ik het Spaans nog niet goed genoeg kan hanteren om woordspelingen te maken, complexe en abstracte dingen uit te drukken en me -algemeen gezegd- te amuseren door de taal te spreken. Dit in tegenstelling tot Nederlands of Engels.
----------
Om deze korte blogpost te besluiten, nog een 'pedacito' ('stukje', als van een taart) Neruda:
Déjame que te hable también con tu silencio
claro como una lámpara, simple como un anillo.
Eres como la noche, callada y constelada.
Tu silencio es de estrella, tan lejano y sencillo
Die Pablo toch! Waar haalde hij het?
dinsdag 4 november 2008
Un beso con ojos muy abiertos
Kijk eens aan, een pak nieuwe beeldjes!
Karla. "Ik sta hier zo vet op", zei ze me na het zien van deze foto.
In de Taekwondo-gym. De man in het rode shirt en de camouflagebroek is Julio, de 'instructor'. Fijne kerel, hoewel 100% macho.
Eduardo. Een tof knulletje dat ook Taekwondo doet en de gastbroer is van een andere AFSer (Linny).
De typische Paraguayaanse kasseibaan, 'empedrado' genaamd. De oneffenheid van de weg vergt een grote concentratie bij het begaan ervan. Dit is genomen op weg naar de fitnesszaal.
Dit is een foto van -inderdaad!- de fitnesszaal.
Voor de mannelijke lezers van mijn blog: een stukje vrouwmens. Alejandra, om preciezer te zijn.
En hier hebben we dan de fameuze biblotheek waar ik de komende maanden te vinden zal zijn. U merkt natuurlijk direct op dat het gebouw iets weg heeft van een controletoren, hetgeen het ook is geweest, vroeger, toen er nog in het centrum van de stad een vliegveldje was. (Dat vliegveld is nu een zeer lang uitgestrekt park.)
Ondergetekende met Angel, de 'Director' van de bibliotheek. Een leukerd, die een groot deel van de dag in zijn kantoor zit te kijken naar eindeloze herhalingen van 'El Chapulin', een oude Mexicaanse komische reeks over een volstrekt mislukte superheld.
Let trouwens op mijn T-shirt, dat lichtjes bezweet is. Het is nu lente in Paraguay, en de gemiddelde dagtemperatuur bedraagt zo'n 32 graden Celsius. Dat zal tot zo'n 40 graden klimmen in de zomer.
En hier ziet u de binnenkant van de bib. Gegeven het feit dat deze stad meer dan 240000 inwoners telt kan ik u verzekeren dat deze bibliotheek vrij nietig is in omvang en aantal raadpleegbare boeken. (Het is de énige publieke bibliotheek van CDE.)
Bedankt voor het kijken,
Laurens
Karla. "Ik sta hier zo vet op", zei ze me na het zien van deze foto.
In de Taekwondo-gym. De man in het rode shirt en de camouflagebroek is Julio, de 'instructor'. Fijne kerel, hoewel 100% macho.
Eduardo. Een tof knulletje dat ook Taekwondo doet en de gastbroer is van een andere AFSer (Linny).
De typische Paraguayaanse kasseibaan, 'empedrado' genaamd. De oneffenheid van de weg vergt een grote concentratie bij het begaan ervan. Dit is genomen op weg naar de fitnesszaal.
Dit is een foto van -inderdaad!- de fitnesszaal.
Voor de mannelijke lezers van mijn blog: een stukje vrouwmens. Alejandra, om preciezer te zijn.
En hier hebben we dan de fameuze biblotheek waar ik de komende maanden te vinden zal zijn. U merkt natuurlijk direct op dat het gebouw iets weg heeft van een controletoren, hetgeen het ook is geweest, vroeger, toen er nog in het centrum van de stad een vliegveldje was. (Dat vliegveld is nu een zeer lang uitgestrekt park.)
Ondergetekende met Angel, de 'Director' van de bibliotheek. Een leukerd, die een groot deel van de dag in zijn kantoor zit te kijken naar eindeloze herhalingen van 'El Chapulin', een oude Mexicaanse komische reeks over een volstrekt mislukte superheld.
Let trouwens op mijn T-shirt, dat lichtjes bezweet is. Het is nu lente in Paraguay, en de gemiddelde dagtemperatuur bedraagt zo'n 32 graden Celsius. Dat zal tot zo'n 40 graden klimmen in de zomer.
En hier ziet u de binnenkant van de bib. Gegeven het feit dat deze stad meer dan 240000 inwoners telt kan ik u verzekeren dat deze bibliotheek vrij nietig is in omvang en aantal raadpleegbare boeken. (Het is de énige publieke bibliotheek van CDE.)
Bedankt voor het kijken,
Laurens
maandag 3 november 2008
Las elecciones de EEUU
EEUU staat voor Estados Unidos. Waarom de letters herhaald worden weet ik niet, en de Paraguayanen evenmin.
Laat ons hopen dat Barack Hussein Obama het haalt! Of dat vrouwtje van de Groene Partij, Cynthia McKinney. Over verkiezingen gesproken: ik ga zeker trachten een stem uit te brengen als er verkiezingen worden gehouden in België (en ik nog in Paraguay zou zitten).
-----------
In mijn vorige blogpost zei ik dat de meest gestelde vraag die ik te horen kreeg was waarom ik voor Paraguay had gekozen. In mijn antwoord zitten meestal de volgende dingen vervat: om Spaans te leren / omdat ik het land helemaal niet kende, buiten de naam van de hoofdstad / omdat ik een andere cultuur wilde leren kennen / ...
Niets al te speciaals, dus. Dat is ook mijn gevoel over deze blogpost: ik heb niet zoveel speciaals te melden. Ik ben kalmpjes -tranquilo- me aan het voorbereiden om vanaf december les beginnen te geven. Voorts amuseer ik me geweldig met sporten. Ik heb een fototoestel gekocht. Met de gepaste voorzichtigheid zal ik proberen om met dit toestel op iets 'gewaagdere' plekken foto's te nemen. Zal dat de aanleiding zijn voor een tweede beroving of niet? Spannend!
----------
Binnenkort minder. Ik bedoel natuurlijk 'meer'.
Hoogachtend,
Laurens
Laat ons hopen dat Barack Hussein Obama het haalt! Of dat vrouwtje van de Groene Partij, Cynthia McKinney. Over verkiezingen gesproken: ik ga zeker trachten een stem uit te brengen als er verkiezingen worden gehouden in België (en ik nog in Paraguay zou zitten).
-----------
In mijn vorige blogpost zei ik dat de meest gestelde vraag die ik te horen kreeg was waarom ik voor Paraguay had gekozen. In mijn antwoord zitten meestal de volgende dingen vervat: om Spaans te leren / omdat ik het land helemaal niet kende, buiten de naam van de hoofdstad / omdat ik een andere cultuur wilde leren kennen / ...
Niets al te speciaals, dus. Dat is ook mijn gevoel over deze blogpost: ik heb niet zoveel speciaals te melden. Ik ben kalmpjes -tranquilo- me aan het voorbereiden om vanaf december les beginnen te geven. Voorts amuseer ik me geweldig met sporten. Ik heb een fototoestel gekocht. Met de gepaste voorzichtigheid zal ik proberen om met dit toestel op iets 'gewaagdere' plekken foto's te nemen. Zal dat de aanleiding zijn voor een tweede beroving of niet? Spannend!
----------
Binnenkort minder. Ik bedoel natuurlijk 'meer'.
Hoogachtend,
Laurens
Abonneren op:
Posts (Atom)