U zal nooit raden wat ik immens heb gemist de afgelopen weken: centrale verwarming! Het is vaak maar 2 graden Celsius 's nachts, en dat is geen lachertje als je -zoals ik- absoluut geen ijsbeer bent. Tenzij de zon schijnt is het ook overdag behoorlijk koud. Het lijkt wel alsof we bruusk van de zomer naar de winter zijn getuimeld, hoewel het nog steeds herfst (het mooie Spaanse woord 'otoño') is. Maar bleke zon is nog altijd beter dan geen zon!
--------
De afgelopen dagen vond mijn laatste AFS-'campamento' plaats. De bedoeling was om de jongeren die bijna een jaar geleden toegekomen zijn in Paraguay voor te bereiden op hun terugkeer. Handig voor mij: het vond plaats in Ciudad Del Este.
Wat toch steeds raar voor mij is geweest dit jaar was om steeds de oudste te zijn tussen die jongeren, de meeste van hen zijn 16-17 jaar oud. Ik was zelfs ouder dan de Paraguayaanse vrijwilligers van AFS. Wel honderd keer heb ik dit weekend haast verontschuldigend gezegd: ik ben 24 jaar oud. Jaja, vier-en-twintig! Draai of keer het zoals je wilt, de leefwereld van iemand van mijn gevorderde leeftijd verschilt danig van die van een 16-jarig veulen. Op een rare manier weekte dat wel altijd vaderlijke gevoelens bij me los.
Er is veel geweend op dat kamp. Er moest immers veel afscheid worden genomen. Van vrienden, van Paraguay, van ervaringen, ... Het was interessant om te zien hoe die knulletjes alles toch intenser lijken meegemaakt te hebben dan ik. Voor velen is er een hele schep levenservaring op hun bord gekwakt geweest. (De eerste keer dat ze echte wijdverspreide armoede hebben gezien, bijvoorbeeld.)
Tussen haakjes: toen we voor een danswedstrijdje in groep moesten dansen op gekende Reggaetonliedjes heb ik een fantastische moonwalk gedaan!
Enkele haast willekeurig geselecteerde foto's om u een beperkte indruk te geven van hoe het er aan toegaat op zo'n 'campamento'. (Ik geef u de namen van de afgebeelde mensen mee, en een korte beschrijving.)
vlnr Linde Domus, Belgisch meisje waarmee ik samen terug naar Europa zal reizen / Majo, een Paraguayaanse vrijwilligster / Mischa, een 21-jarige Duitse vrijwilliger die graag piloot bij Lufthansa wil worden.
Twee Belgische meisjes (Inske en Lore) en uw nederige dienaar. Zoals steeds op van die massagebeurtenissen was het uitdagend om alle namen trachten te onthouden.
Met z'n allen waren we naar de Itaipu-dam geweest. De bi-nationale trots van Paraguay en Brazilië. Tevens het bedrijf waar mijn gastmoeder werkt. Het begon een beetje de spuigaten uit te lopen dat ik tot nog toe het niet had bezocht, maar het is er dus eindelijk van gekomen.
Op de bus. De jongen in het midden heet Bjärki (IJsland), en woont ook in CDE. Een amusante jongen, eigenlijk, die ik geregeld zie in de fitnesszaal.
Op de voorgrond ziet u de bovenste helft van mijn hoofd.
Eigenlijk moet ik toegeven dat de afgelopen dagen wel een indruk op me hebben nagelaten. Vergelijk het met een begrafenis, hoe rationeel je daar ook over kan denken (eb en vloed, komen en gaan, dat is het leven, niets om triestig over te zijn), de kans is klein dat je je er niet overweldigd door voelt.
Statistiekjes:
-veelvoud van de hoeveelheid staal en ijzer dat is gebruikt bij de bouw van de Itaipu dam in vergelijking met Eifeltoren: 380.
-Mensen die me zeiden "Hey, jij lijkt fel op die schurk uit de eerste Spider-manfilm!": 2
(Mocht u het zich afvragen, die acteur met de bijzonder edele trekken die gestalte gaf aan de Green Goblin, de slechterik uit Spider-man heet WILLEM DAFOE.)
En nog eventjes dit: het feit dat u deze blog leest betekent waarschijnlijk dat u me kent en dat betekent waarschijnlijk ook dat ik u mis omdat u waarschijnlijk een heel fijn persoon bent!
