Het waren hartverscheurend taferelen aan gate A op de luchthaven van Zaventem, donderdag 31 juli 2008, omstreeks 18u. Familieleden en vrienden namen snikkend afscheid van de mensen die met AFS naar het verre buitenland vertrokken. De gemiddelde leeftijd van "de AFSers" zal zo´n jaartje of 18 zijn. Dat zal wel de reden geweest zijn dat het er een beetje schools aan toeging. "Ok dan", dacht ik, en ik tjokte mee met de groep, en praatte wat met de AFS-begeleidster die ons doorheen Zaventem gidste.`(Een meisje vroeg me, nadat ik zei dat ik 24 jaar oud was, of ik "echt zo vaak was blijven zitten?" Daar moest ik om lachen.) Aangezien ik in leeftijd boven de andere jongeren uittorende zadelde de AFS-dame me op met de grote verantwoordelijkheid om "AFS te bellen als er iets mis zou gaan". Dat vond ik geen probleem.
----------
De vlucht naar Madrid was gewoontjes. Het enige vermeldenswaardige was dat ik het goed kon vinden met een van de Iberia-stewardessen. Vermoedelijk vond ze het leuk dat ik Spaans probeerde te spreken, en een Spaanse krant vroeg om te lezen. Een van mijn AFS-medereizigsters slaakte enthousiast uit: "Hij heeft touché (sic) met die kortharige!" (70% van de AFSers is vrouw.)
----------
Van Madrid -de luchthaven leek me fijner dan de vorige keer dat ik er was- naar Sao Paulo . Het was fijn om mijn kennis van het Spaans aan te wenden om enkele meisjes verder te helpen door voor hen een kussen of een ooglapje(zie titel) te vragen. Momenteel zit ik dit te schrijven terwijl ik aan het wachten ben op een Fokker-toestel dat ons naar Asunción moet brengen. Vastzitten in een luchthaven, heet dat dan. Meer bepaald de saaie luchthaven van Sao Paulo. Nog zo´n 12 uur en dan zal ik met mijn valiezen door de straten van Asunción sleuren, op zoek naar een plek waar een soort van inleidingsweekend doorgaat. Ik ben benieuwd naar de deelnemers uit de andere landen.
----------
Vanuit de lucht is Sao Paulo echt een absurd gigantische stad, nog nooit zoiets gezien. Heel impressionant!
----------
Mijn eerste indrukken van Paraguay heb ik me gevormd vanuit de lucht, en werden bevestigd op de grond. Een heel zuiderse sfeer, veel verpauperde gebouwen, weinig ruimtelijke ordening, veel honden, opgelapte VW kevers enzovoort. Ik werd er vrolijk van.
Het inleidingsweekend was op z´n Paraguayaans chaotisch. Lichtpunt waren de andere AFS vrijwilligers en schoolprogrammadeelnemers. Stuk voor stuk leken het leuke mensen te zijn. Het kan mijn overijverige verbeelding zijn, maar ik kon het goed vinden met de meisjes. Dat is altijd plezierig. Heb gelachen toen een Paraguayaanse vrouw me zei dat ik een "grappig bakkes" had. Amerikanen complimenteerden me over mijn Engels dat ik sprak, Fransmannen en Walen gaven me complimenten over mijn Frans en Paraguayanen waren gecharmeerd door mijn geklungel in het Spaans. Good times.
Mijn gastfamilie bestaande uit mijn mamá Graciela, mijn zusje Tamara en enkele van hun vrienden (die ze als familie beschouwen) kwamen me begroeten in Asunción. Mijn zusje en mijn ´neefje´ konden zich verbazingwekkend goed uitdrukken in het Engels. De andere mensen spraken enkel Spaans, wat me nogal tegen een taalmuur deed opbotsen. Auw! Wat al duidelijk is: het zijn enorm lieve mensen. Niet zo lijflijk als ik had gedacht, zelfs een beetje teruggehouden, maar alleszins warm. Geen onbemiddelde mensen, trouwens. Niet enorm rijk, maar naar Paraguayaanse normen ver boven het gemiddelde. Ik ben zeer te spreken over mijn schattige zusje Tamara, die een bijzonder pientere indruk geeft.
Binnenkort meer!
-----------
Dank u voor het lezen!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
9 opmerkingen:
Papa is me speciaal uit bed komen halen vanmorgen om te melden dat er bericht gekomen was van jou! Nog nooit stond ik op 2 sec. naast mijn bed met een brede, verwachtingsvolle smile! Lieve Laurens, we zijn zo blij dat je reis goed verlopen is en dat je eerste indrukken alvast deze eerste dagen positief schijnen te zijn! En dat je gastfamilie in de smaak valt. Maar ik hoop dat je dat woord "bakkes" wel verkeerd verstaan hebt... want dat is geen compliment hé! dikke kussen van mam en pap
Tranen van geluk rollen over mijn gelaat, dat in een wrange en bange stand was gaan staan sinds ons afscheid op het lieflijke Ladeuzeplein van onze eigen absurd grote stad, Leuven.
Nu het gif weer vrij door mijn aders kan stromen door het optimisme van El Gran Bakkos, kan ik weer ontspannen. All will be well, ofte: todo estià bien (hahahahahaha). Groeten, groenten en palabras bravas!
el grando bakkes is goed aangekomen lijkt me... geweldig
het stelt me toch gerust en ik hoop dat je mooie tijden daar mag beleven. En dat we er van mogen meegenieten op je blog..
uw vriend KL
Blijkbaar is geen enkel geslacht of nationaliteit opgewassen tegen het het natuurlijke charisma en het charme offensief van Florke.
Veel plezier! Leuk om te lezen dat alles goed meevalt. :-)
Hombre! Hombre! Ya lo sabía. Tu dominio básico del espanol hace que seas alguien muy agradable y cariñoso. Buena continuación.
Heel tof dat alles goed is gegaan met de vlucht enzo !
Super dat je "nieuwe" familieleden ook goed meevallen !
Nog veel plezier daar zou ik zo zeggen en trekt maar genoeg fotookes voor de visueel ingestelde mensen onder ons... ;-)
Ge kunt uw foto's altijd gratis op www.flickr.com zetten...
Greets van Loes en Michaël :-)
Flor man, wat een avonturen! Direct een zat weekendje vol met meisjes om "kennis te maken", het lijkt l'auberge espanole wel. Stel het daar wel en gelieve je in voldoende mate in te zetten om je ecologische voetafdruk zo klein mogelijk te houden daar!
't Is geweldig tof om je belevenissen te lezen en dan ben je eigenlijk nog maar pas gearriveerd. Wat volgt er nog allemaal? Je moet je gastgezin alleen nog een poes aanraden om op haar kopje te krabben ;-)
Veel plezier daar!
Je nichtje, Jirka
Een reactie posten