Al een tijdje niet meer kunnen updaten want het was een bijzonder drukke week. Ik combineer tot eind volgende week mijn vrijwilligerswerk bij de gemeente van Ciudad Del Este met lessen Spaans, hetgeen voor een zeer gevuld dagschema zorgt.
Om met de deur in huis te vallen: ik betwijfel ten zeerste of ik langer dan 2 maanden zal werken voor de ´medio-ambiente´. Hoewel de collega´s fijne mensen zijn en het interessant is om mee te maken hoe het er aan toe gaat in een Paraguayaanse overheidsinstelling is het werk me niet uitdagend genoeg. Om u daar een correct beeld van te geven: vanaf 7 uur ´s ochtends ben ik aanwezig op de dienst, hoewel er meestal pas vanaf 8 uur iets gebeurt. De mensen daar lezen hun krant, begroeten elkaar, drinken maté (warme thee, typisch Paraguayaans) en wachten. Er zijn al twee dagen geweest dat ze de hele dag niets deden. En ik dus ook niet, hoewel ik mijn tijd zo goed mogelijk probeerde te vullen met Spaans onder de knie te krijgen en wat te tekenen. Zelfs als we iets doen (voordrachten geven, bijvoorbeeld) gaat dat er bijzonder traag aan toe. Ik denk eerlijk gezegd niet dat u, beste lezer, zich daar veel bij kan voorstellen. Ik wil niet de indruk wekken dat het me hier tegensteekt, integendeel. Dit is de essentie van de ervaring: tegen dingen opbotsen die nieuw zijn en die je niet direct kunt plaatsen. Een ander voorbeeld daarvan is de confrontatie met de armoede van enkele krottenwijken waar ik ben geweest. En het schuilt meestal in kleine dingen: een meisje met wie je een stuk brood hebt gedeeld en elke dag opnieuw naar je toekomt, de driepotige straathonden die op sterven na dood zijn, de alomtegenwoordige bewakingsagenten met hun shotguns,...
Boeiend!
----------
Om de titel van dit stuk een beetje te duiden: over het algemeen gaat alles goed. Ik apprecieer mijn gastfamilie en zij apprecieren mij (hoewel mijn zusje bij momenten nogal jaloers kan zijn). Ik ben blij als de zon schijnt en het warm weer is (33 graden Celsius). Hoewel het enorm moeilijk blijft om vele mensen te verstaan gaat mijn Spaans er duidelijk op vooruit, en is het beter dan dat van mijn mede-AFSers, waarvan sommigen al vier (!) jaar Spaans op school gevolgd hebben. (De Amerikaanse meisjes.)
----------
Ik ben een beetje mijn draad aan het verliezen, dus ik ga hier stoppen. Tim De Coster, u bent een genie. Het is inderdaad zo dat er vlak naast mij een begeleider liep, en dat het paard (misschien eerder een pony te noemen) extreem tam was. Nu ja, ik had de foto niet genomen, maar Allison. ;)
zaterdag 30 augustus 2008
dinsdag 26 augustus 2008
zondag 24 augustus 2008
Fui a caballo
Gisteren was ik met mijn medeAFSers naar een natuurreservaat-achtig domein gegaan, een soort van schiereiland dat omgeven is door het Itaipumeer. Itaipu is de naam van de dam die gedeeld wordt door Paraguay en Brazilië. Mijn gastmoeder, Graciela, werkt er als een soort van Human Resource manager. Veel van de economische groei van deze streek is te danken aan de Itaipu-dam.
Aan de ingang. Marie (DUI), Kate (USA) en Linny(USA)
Het meer.
Ik die een boom omhels.
Linny (USA) en Florence(BEL)
Ik vroeg aan Allison(USA) om iets aapachtigs te doen.
Teresa(Oostenrijk), de enige andere vrijwilliger uit de AFS-lichting van augustus.
Het was een leuke uitstap. Ik heb zelfs voor de eerste keer op een paard gereden. Daar zullen iets later foto´s van verschijnen op deze blog.
---------
Het is een hele opluchting dat mijn Spaans genoeg begint te vlotten om mopjes te maken! Een persoonlijke opsteker: me uitdrukken in het Engels gaat fantastisch goed.
Aan de ingang. Marie (DUI), Kate (USA) en Linny(USA)
Het meer.
Ik die een boom omhels.
Linny (USA) en Florence(BEL)
Ik vroeg aan Allison(USA) om iets aapachtigs te doen.
Teresa(Oostenrijk), de enige andere vrijwilliger uit de AFS-lichting van augustus.
Het was een leuke uitstap. Ik heb zelfs voor de eerste keer op een paard gereden. Daar zullen iets later foto´s van verschijnen op deze blog.
---------
Het is een hele opluchting dat mijn Spaans genoeg begint te vlotten om mopjes te maken! Een persoonlijke opsteker: me uitdrukken in het Engels gaat fantastisch goed.
zaterdag 23 augustus 2008
Estadística (even tussendoor)
Paraguayaanse vrouwen die me hun nieuwe zoon noemden :2
Aantal keren dat men mij vroeg of ik een acteur/model was :9
Aantal keren dat men mij vergeleek met JC Van Damme :3
Aantal vrouwen die ik heb gecharmeerd :53
----------
Overmorgen meer over het werk en zo. Het is al laat nu.
Toodles!
Aantal keren dat men mij vroeg of ik een acteur/model was :9
Aantal keren dat men mij vergeleek met JC Van Damme :3
Aantal vrouwen die ik heb gecharmeerd :53
----------
Overmorgen meer over het werk en zo. Het is al laat nu.
Toodles!
donderdag 21 augustus 2008
Medio-Ambiente
Het is eindelijk zover: ik weet wat mijn eerste vrijwilligerswerk zal zijn! Ik zal gaan werken voor de ´municipalidad´, wat ongeveer te vertalen valt als het gemeentebestuur. Men zal me inschakelen in het departement Medio-ambiente - hetgeen ongeveer ´leefmilieu´ betekent. Wat de job exact inhoudt is nu nog een beetje onduidelijk, maar het heeft iets te maken met mensen op te leiden en te informeren over milieu-gerelateerde zaken. Ik houd mijn hart vast dat er niet al te veel Guaraní (de indianentaal) aan te pas komt. De bedoeling was dat ik deze ochtend om 8 uur de Intendenta (de burgemeester) zou spreken, maar dat is niet helemaal gelukt. Om 9 uur -een uur later dan afgesproken, niet ongewoon in Paraguay- werd ik ontvangen op het kantoor van de plaatselijke schepen van leefmilieu. Zonder er al te veel woorden aan vuil te maken werd me meegedeeld dat ik morgen om 7 uur ´s ochtends kon beginnen. Dat is vroeg!
Het leken allemaal wel sympathieke mensen te zijn, maar ik was toch eventjes gefrustreerd doordat ze het soms over mij hadden als ik erbij zat maar enkel tegen elkaar spraken. Het kost veel moeite om te ontcijferen wat de Paraguayen onderling zeggen. Hoewel mijn Spaans de laatste twee-en-een-halve week met 312% is verbeterd blijft het soms moeilijk om vloeiend te spreken en alles te verstaan.
Maar ok, we geraken er wel.
Meer info in het weekend.
----------
Straks ga ik naar een schoonheidswedstrijd waarin de mooiste meisjes van de scholen in deze streek aan zullen deelnemen. Een van mijn medeAFS´ers, Kate, werd door haar school uitgevaardigd. Ik hoop dat er een badpakkendefilé is, maar zonder zal het ook nog wel leuk zijn.
----------
Deze morgen vroeg een vrouw me weeral of ik een model was, waarop ik negatief antwoordde. Tevens merkte iemand op dat ik "op Jean-Claude Van Damme trek". Ook dat leek me vrij onjuist.
Het leken allemaal wel sympathieke mensen te zijn, maar ik was toch eventjes gefrustreerd doordat ze het soms over mij hadden als ik erbij zat maar enkel tegen elkaar spraken. Het kost veel moeite om te ontcijferen wat de Paraguayen onderling zeggen. Hoewel mijn Spaans de laatste twee-en-een-halve week met 312% is verbeterd blijft het soms moeilijk om vloeiend te spreken en alles te verstaan.
Maar ok, we geraken er wel.
Meer info in het weekend.
----------
Straks ga ik naar een schoonheidswedstrijd waarin de mooiste meisjes van de scholen in deze streek aan zullen deelnemen. Een van mijn medeAFS´ers, Kate, werd door haar school uitgevaardigd. Ik hoop dat er een badpakkendefilé is, maar zonder zal het ook nog wel leuk zijn.
----------
Deze morgen vroeg een vrouw me weeral of ik een model was, waarop ik negatief antwoordde. Tevens merkte iemand op dat ik "op Jean-Claude Van Damme trek". Ook dat leek me vrij onjuist.
zondag 17 augustus 2008
Las primeras fotos
In een plaatselijke dierentuin met mijn klasje van Spaans:
De achterkanten van Linny (USA), Paul Froehlich (DUI) en Florence (BEL)
Een aapje dat iets van me wou stelen.
Kate (USA), Marie(DUI), ik en Allison(USA).
----------
Graciela, Guillermo, Tami en Tía Gloria.
Op het feest:
Hoewel het blijkbaar een ´sereen´ feestje was vond ik toch dat het er vrij excessief aan toeging. Ik vroeg bijvoorbeeld aan een barman een pintje bier (dat is hier het merk ´Brahma´) en kreeg een emmer met twee flessen erin.
Ik weet nog niet wat het beste systeem is om foto´s te tonen. Voorlopig kan u naar deze webpagina gaan om de rest van de foto´s te bezichtigen:
http://www.flickr.com/photos/29715256@N08/
De achterkanten van Linny (USA), Paul Froehlich (DUI) en Florence (BEL)
Een aapje dat iets van me wou stelen.
Kate (USA), Marie(DUI), ik en Allison(USA).
----------
Graciela, Guillermo, Tami en Tía Gloria.
Op het feest:
Hoewel het blijkbaar een ´sereen´ feestje was vond ik toch dat het er vrij excessief aan toeging. Ik vroeg bijvoorbeeld aan een barman een pintje bier (dat is hier het merk ´Brahma´) en kreeg een emmer met twee flessen erin.
Ik weet nog niet wat het beste systeem is om foto´s te tonen. Voorlopig kan u naar deze webpagina gaan om de rest van de foto´s te bezichtigen:
http://www.flickr.com/photos/29715256@N08/
zaterdag 16 augustus 2008
Fernando Lugo
Vandaag was het een belangrijke dag voor de Paraguayanen. De nieuwe president, Fernando Lugo genaamd, werd ingehuldigd. Met een bonte coalitie heeft deze voormalige priester de macht van de Coloradopartij weten te breken. Vanaf vandaag is de door de meeste mensen gehate Nicanor Duarte Frutos niet langer president. De mensen hier hopen zeer openlijk dat het land op vele vlakken vooruit zal gaan met Lugo als politieke leider.
----------
De Paraguayaanse keuken bezit ontelbare varianten van gefrituurde gerechten. Heel geraffineerd is het allemaal niet, maar doorgaans wel lekker. Een basismaaltijd bestaat uit rijst, mandiok (een wortel die sterk naar aardappel smaakt), veel vlees en weinig groenten. Nu ik er wat harder over nadenk heb ik tot nu toe heel weinig groenten gegeten de laatste twee weken. Dat heb ik evenwel wat gecompenseerd door veel plaatselijk fruit te eten, hetgeen me doorgaans zeer goed bevalt. De overvloedigheid en de vettige aard van het eten deden me vermoeden dat ik een paar kilo´s was bijgekomen, maar dat bleek niet waar te zijn. Mijn gewicht schommelt nog steeds rond de 70 kg, zo wist de weegschaal van het fitnesscenter te zeggen. Het leek me een goed idee om mijn fitness-gedoe verder te zetten in Paraguay - ik geniet er immers immens van. Zolang ik enkel in de namiddag Spaanse les heb lukt dat ook perfect qua tijd. Nog een paar weken en ik zou moeten beginnen werken, hoewel de exacte locatie en functie nog in het duister tasten blijft.
----------
Als meisjes vijftien worden is het de gewoonte om een groot feest te organiseren. Morgen gaat er ook zo´n feestje door, waar ik en mijn 2 andere familieleden zijn op uitgenodigd. Hoera! Eindelijk zal ik een Paraguayaanse festiviteit meemaken. Vandaag zijn we in het vooruitzicht van dat feest kleren gaan kopen in Brazilie en heeft mijn zusje haar nagels laten doen. Dat is een vereiste voor meisjes van haar leeftijd. Ik kan me behoorlijk vrolijk maken over de modekeuzes van de Paraguayen. Glitter wordt hoog ingeschat, net zoals puntige schoenen met dunne naaldhakjes. Als de chica´s uitgaan wordt er duchtig met schmink geknoeid. Kleren zijn over het algemeen net iets te smal voor het figuur van de vrouw in kwestie. Let op, het is niet dat ik denk van "wat lelijk!", eerder van "wat interessant!". In ieder geval kijk ik er erg naar uit om de mensen hier eens volledig uitgedost te zien. Een Braziliaans klerenwinkelmeisje zei tegen mijn gastmoeder dat ze "op me moest passen, anders gingen de chica´s met me aan de haal". Dat zei ze na de aanschaf van een kostuum dat ik morgen zal dragen. Enig.
----------
De Paraguayaanse keuken bezit ontelbare varianten van gefrituurde gerechten. Heel geraffineerd is het allemaal niet, maar doorgaans wel lekker. Een basismaaltijd bestaat uit rijst, mandiok (een wortel die sterk naar aardappel smaakt), veel vlees en weinig groenten. Nu ik er wat harder over nadenk heb ik tot nu toe heel weinig groenten gegeten de laatste twee weken. Dat heb ik evenwel wat gecompenseerd door veel plaatselijk fruit te eten, hetgeen me doorgaans zeer goed bevalt. De overvloedigheid en de vettige aard van het eten deden me vermoeden dat ik een paar kilo´s was bijgekomen, maar dat bleek niet waar te zijn. Mijn gewicht schommelt nog steeds rond de 70 kg, zo wist de weegschaal van het fitnesscenter te zeggen. Het leek me een goed idee om mijn fitness-gedoe verder te zetten in Paraguay - ik geniet er immers immens van. Zolang ik enkel in de namiddag Spaanse les heb lukt dat ook perfect qua tijd. Nog een paar weken en ik zou moeten beginnen werken, hoewel de exacte locatie en functie nog in het duister tasten blijft.
----------
Als meisjes vijftien worden is het de gewoonte om een groot feest te organiseren. Morgen gaat er ook zo´n feestje door, waar ik en mijn 2 andere familieleden zijn op uitgenodigd. Hoera! Eindelijk zal ik een Paraguayaanse festiviteit meemaken. Vandaag zijn we in het vooruitzicht van dat feest kleren gaan kopen in Brazilie en heeft mijn zusje haar nagels laten doen. Dat is een vereiste voor meisjes van haar leeftijd. Ik kan me behoorlijk vrolijk maken over de modekeuzes van de Paraguayen. Glitter wordt hoog ingeschat, net zoals puntige schoenen met dunne naaldhakjes. Als de chica´s uitgaan wordt er duchtig met schmink geknoeid. Kleren zijn over het algemeen net iets te smal voor het figuur van de vrouw in kwestie. Let op, het is niet dat ik denk van "wat lelijk!", eerder van "wat interessant!". In ieder geval kijk ik er erg naar uit om de mensen hier eens volledig uitgedost te zien. Een Braziliaans klerenwinkelmeisje zei tegen mijn gastmoeder dat ze "op me moest passen, anders gingen de chica´s met me aan de haal". Dat zei ze na de aanschaf van een kostuum dat ik morgen zal dragen. Enig.
dinsdag 12 augustus 2008
Hoeraatjes!
Gewoon even tussendoor: vandaag is men hier een soort van ADSL komen installeren, wat maakt dat ik nu tegen een moordsnelheid van 50kb/s kan surfen en -vooral- mijn blog updaten! Voordien kon je met moeite 1 pagina laden!
Uw geduld zal beloond worden, trouwe lezer! (Maar nog eventjes wachten op foto´s!)
Uw geduld zal beloond worden, trouwe lezer! (Maar nog eventjes wachten op foto´s!)
Hoy voy a tratar de me invitar a una fiesta
De lessen Spaans zijn tot nu toe niet zo heel leerrijk geweest. Ik heb als medestudenten enkele meisjes van de VS, enkele Duitstaligen, een IJslander en Florence, de andere Belgische in deze streek. De meeste van hen zijn studenten, die het laatste jaar van het middelbaar overdoen in Paraguay - hun niveau van Spaans is vooralsnog wat aan de lage kant. De IJslandse jongen ziet af: zijn moedertaal heeft weinig aanknopingspunten met Spaans. Ik denk dat ik best zelf een tandje bijsteek om de grammatica onder de knie te krijgen. Dat zou moeten lukken, aangezien ik ´s voormiddags vrijaf heb.
----------
Vanavond -zo heb ik gehoord van mijn medestudenten- zou er ergens een feest doorgaan omdat er een Paraguayaans meisje met AFS naar de U.S.A. vertrekt. Ik ga mezelf proberen uit te nodigen (zie titel). Het vervoer wordt een beetje problematisch, maar met de nodige scrutineuze planning zou het wel moeten lukken.
----------
De wetenschapsbeurs op Guillermo´s school was een geslaagd uitje. Nu heb ik een idee van hoe het er aan toegaat in een Paraguayaanse school. (Chaotisch.) Florence, die naar dezelfde school gaat, wist me achteraf te zeggen dat de ´chicas´ -zou kunnen vertaald worden als ´kippetjes´- mijn aanwezigheid op hun school wel wisten te apprecieren*. Ik had al zo´n vermoeden toen een klasgenote van Guillermo me doodserieus vroeg of ik een "soort van Europese acteur" was.
*Ik heb nog geen trema gevonden op dit toetsenbord.
----------
Het contact met mijn gastfamilie zit zeer goed. Ik merk op dat ze een grote bereidheid hebben om het allemaal te doen lukken. Graciela put zich uit in het ondersteunen van haar woorden met gebaren om haar uitleg voor mij duidelijker te maken. Om zo´n dingen ben ik dankbaar!
----------
Mijn fototoestel werkt, zij het maar gedurende enkele seconden. Diegenen die graag foto´s willen zien zullen nog een weekje moeten wachten! Waarvoor mijn oprechte excuses. Ik ga misschien het fototoestel van mijn zusje ´lenen´, net zoals ik een van haar gsm´s leen - met andere woorden, ik kan gebruik maken van de toestellen zolang ik in Paraguay ben.
----------
Vanavond -zo heb ik gehoord van mijn medestudenten- zou er ergens een feest doorgaan omdat er een Paraguayaans meisje met AFS naar de U.S.A. vertrekt. Ik ga mezelf proberen uit te nodigen (zie titel). Het vervoer wordt een beetje problematisch, maar met de nodige scrutineuze planning zou het wel moeten lukken.
----------
De wetenschapsbeurs op Guillermo´s school was een geslaagd uitje. Nu heb ik een idee van hoe het er aan toegaat in een Paraguayaanse school. (Chaotisch.) Florence, die naar dezelfde school gaat, wist me achteraf te zeggen dat de ´chicas´ -zou kunnen vertaald worden als ´kippetjes´- mijn aanwezigheid op hun school wel wisten te apprecieren*. Ik had al zo´n vermoeden toen een klasgenote van Guillermo me doodserieus vroeg of ik een "soort van Europese acteur" was.
*Ik heb nog geen trema gevonden op dit toetsenbord.
----------
Het contact met mijn gastfamilie zit zeer goed. Ik merk op dat ze een grote bereidheid hebben om het allemaal te doen lukken. Graciela put zich uit in het ondersteunen van haar woorden met gebaren om haar uitleg voor mij duidelijker te maken. Om zo´n dingen ben ik dankbaar!
----------
Mijn fototoestel werkt, zij het maar gedurende enkele seconden. Diegenen die graag foto´s willen zien zullen nog een weekje moeten wachten! Waarvoor mijn oprechte excuses. Ik ga misschien het fototoestel van mijn zusje ´lenen´, net zoals ik een van haar gsm´s leen - met andere woorden, ik kan gebruik maken van de toestellen zolang ik in Paraguay ben.
donderdag 7 augustus 2008
Alambre de púas
Ik houd een beetje een gekooid gevoel over aan de laatste twee dagen. Overdag naar buiten gaan zonder begeleiding van mijn zusje Tami mag ik niet. Als het donker is gaat er niemand naar buiten. Alle huizen in deze buurt zijn omgeven door muren met prikkeldraad (zie titel), elektrische poorten en hoge hekken. Deze zaterdag zal ik voor het eerst naar downtown Ciudad Del Este kunnen gaan, daar kijk ik naar uit.
Morgen beginnen mijn lessen Spaans, die 3 weken (72 uur) zullen duren. (Aangezien ik niet op eigen houtje de bus mag nemen zal ik telkens in een taxi vervoerd worden.) Spaans spreken is voor mij nog steeds een worsteling. Ik ben het woord "Qué" al danig beu!
----------
Mijn mamá is hier net binnengestrompeld, ze komt terug van een congres in de hoofdstad. Vandaag nog vertrekt ze weer naar een andere werkgerelateerde toestand. Een drukbezette vrouw, blijkbaar. Ik zal het dezer dagen moeten stellen met het gezelschap van Tami en Oli -de huishoudster- en Lassie -de hond. Die laatste krijgt trouwens niet zoveel affectie van mijn familieleden (ze lachen het beestje uit met haar omvang), terwijl het een enorm tof dier is. Ik kan haar wel minutenlang liefdevol op het kopje kloppen.
----------
Guillermo, een jongen van 16, is de zoon van een vriedin van mamá Graciela. Hij is bevriend met Tami, en is me ook komen begroeten in Asunción. Een heel vriendelijk baasje, die me tot nu toe fel heeft verbaasd met zijn intelligentie en interesse. Hij heeft me uitgenodigd om naar een soort van wetenschapstentoonstelling in zijn school te gaan. Yay!
----------
Oh ja, gewoon om u een idee te geven van de slordigheid van AFS: de vader van Tami is NIET overleden, hoewel het zo op de papieren was geschreven. Groot was dan ook mijn verbazing toen hij plots voor de deur stond. De ouders zijn ´gewoon´ gescheiden.
----------
Volgende week wordt de internetverbinding ge-upgraded, en zal het makkelijker zijn om te updaten en foto´s te uploaden.
Morgen beginnen mijn lessen Spaans, die 3 weken (72 uur) zullen duren. (Aangezien ik niet op eigen houtje de bus mag nemen zal ik telkens in een taxi vervoerd worden.) Spaans spreken is voor mij nog steeds een worsteling. Ik ben het woord "Qué" al danig beu!
----------
Mijn mamá is hier net binnengestrompeld, ze komt terug van een congres in de hoofdstad. Vandaag nog vertrekt ze weer naar een andere werkgerelateerde toestand. Een drukbezette vrouw, blijkbaar. Ik zal het dezer dagen moeten stellen met het gezelschap van Tami en Oli -de huishoudster- en Lassie -de hond. Die laatste krijgt trouwens niet zoveel affectie van mijn familieleden (ze lachen het beestje uit met haar omvang), terwijl het een enorm tof dier is. Ik kan haar wel minutenlang liefdevol op het kopje kloppen.
----------
Guillermo, een jongen van 16, is de zoon van een vriedin van mamá Graciela. Hij is bevriend met Tami, en is me ook komen begroeten in Asunción. Een heel vriendelijk baasje, die me tot nu toe fel heeft verbaasd met zijn intelligentie en interesse. Hij heeft me uitgenodigd om naar een soort van wetenschapstentoonstelling in zijn school te gaan. Yay!
----------
Oh ja, gewoon om u een idee te geven van de slordigheid van AFS: de vader van Tami is NIET overleden, hoewel het zo op de papieren was geschreven. Groot was dan ook mijn verbazing toen hij plots voor de deur stond. De ouders zijn ´gewoon´ gescheiden.
----------
Volgende week wordt de internetverbinding ge-upgraded, en zal het makkelijker zijn om te updaten en foto´s te uploaden.
zondag 3 augustus 2008
Un retazo para cubrir los ojos, por favor
Het waren hartverscheurend taferelen aan gate A op de luchthaven van Zaventem, donderdag 31 juli 2008, omstreeks 18u. Familieleden en vrienden namen snikkend afscheid van de mensen die met AFS naar het verre buitenland vertrokken. De gemiddelde leeftijd van "de AFSers" zal zo´n jaartje of 18 zijn. Dat zal wel de reden geweest zijn dat het er een beetje schools aan toeging. "Ok dan", dacht ik, en ik tjokte mee met de groep, en praatte wat met de AFS-begeleidster die ons doorheen Zaventem gidste.`(Een meisje vroeg me, nadat ik zei dat ik 24 jaar oud was, of ik "echt zo vaak was blijven zitten?" Daar moest ik om lachen.) Aangezien ik in leeftijd boven de andere jongeren uittorende zadelde de AFS-dame me op met de grote verantwoordelijkheid om "AFS te bellen als er iets mis zou gaan". Dat vond ik geen probleem.
----------
De vlucht naar Madrid was gewoontjes. Het enige vermeldenswaardige was dat ik het goed kon vinden met een van de Iberia-stewardessen. Vermoedelijk vond ze het leuk dat ik Spaans probeerde te spreken, en een Spaanse krant vroeg om te lezen. Een van mijn AFS-medereizigsters slaakte enthousiast uit: "Hij heeft touché (sic) met die kortharige!" (70% van de AFSers is vrouw.)
----------
Van Madrid -de luchthaven leek me fijner dan de vorige keer dat ik er was- naar Sao Paulo . Het was fijn om mijn kennis van het Spaans aan te wenden om enkele meisjes verder te helpen door voor hen een kussen of een ooglapje(zie titel) te vragen. Momenteel zit ik dit te schrijven terwijl ik aan het wachten ben op een Fokker-toestel dat ons naar Asunción moet brengen. Vastzitten in een luchthaven, heet dat dan. Meer bepaald de saaie luchthaven van Sao Paulo. Nog zo´n 12 uur en dan zal ik met mijn valiezen door de straten van Asunción sleuren, op zoek naar een plek waar een soort van inleidingsweekend doorgaat. Ik ben benieuwd naar de deelnemers uit de andere landen.
----------
Vanuit de lucht is Sao Paulo echt een absurd gigantische stad, nog nooit zoiets gezien. Heel impressionant!
----------
Mijn eerste indrukken van Paraguay heb ik me gevormd vanuit de lucht, en werden bevestigd op de grond. Een heel zuiderse sfeer, veel verpauperde gebouwen, weinig ruimtelijke ordening, veel honden, opgelapte VW kevers enzovoort. Ik werd er vrolijk van.
Het inleidingsweekend was op z´n Paraguayaans chaotisch. Lichtpunt waren de andere AFS vrijwilligers en schoolprogrammadeelnemers. Stuk voor stuk leken het leuke mensen te zijn. Het kan mijn overijverige verbeelding zijn, maar ik kon het goed vinden met de meisjes. Dat is altijd plezierig. Heb gelachen toen een Paraguayaanse vrouw me zei dat ik een "grappig bakkes" had. Amerikanen complimenteerden me over mijn Engels dat ik sprak, Fransmannen en Walen gaven me complimenten over mijn Frans en Paraguayanen waren gecharmeerd door mijn geklungel in het Spaans. Good times.
Mijn gastfamilie bestaande uit mijn mamá Graciela, mijn zusje Tamara en enkele van hun vrienden (die ze als familie beschouwen) kwamen me begroeten in Asunción. Mijn zusje en mijn ´neefje´ konden zich verbazingwekkend goed uitdrukken in het Engels. De andere mensen spraken enkel Spaans, wat me nogal tegen een taalmuur deed opbotsen. Auw! Wat al duidelijk is: het zijn enorm lieve mensen. Niet zo lijflijk als ik had gedacht, zelfs een beetje teruggehouden, maar alleszins warm. Geen onbemiddelde mensen, trouwens. Niet enorm rijk, maar naar Paraguayaanse normen ver boven het gemiddelde. Ik ben zeer te spreken over mijn schattige zusje Tamara, die een bijzonder pientere indruk geeft.
Binnenkort meer!
-----------
Dank u voor het lezen!
----------
De vlucht naar Madrid was gewoontjes. Het enige vermeldenswaardige was dat ik het goed kon vinden met een van de Iberia-stewardessen. Vermoedelijk vond ze het leuk dat ik Spaans probeerde te spreken, en een Spaanse krant vroeg om te lezen. Een van mijn AFS-medereizigsters slaakte enthousiast uit: "Hij heeft touché (sic) met die kortharige!" (70% van de AFSers is vrouw.)
----------
Van Madrid -de luchthaven leek me fijner dan de vorige keer dat ik er was- naar Sao Paulo . Het was fijn om mijn kennis van het Spaans aan te wenden om enkele meisjes verder te helpen door voor hen een kussen of een ooglapje(zie titel) te vragen. Momenteel zit ik dit te schrijven terwijl ik aan het wachten ben op een Fokker-toestel dat ons naar Asunción moet brengen. Vastzitten in een luchthaven, heet dat dan. Meer bepaald de saaie luchthaven van Sao Paulo. Nog zo´n 12 uur en dan zal ik met mijn valiezen door de straten van Asunción sleuren, op zoek naar een plek waar een soort van inleidingsweekend doorgaat. Ik ben benieuwd naar de deelnemers uit de andere landen.
----------
Vanuit de lucht is Sao Paulo echt een absurd gigantische stad, nog nooit zoiets gezien. Heel impressionant!
----------
Mijn eerste indrukken van Paraguay heb ik me gevormd vanuit de lucht, en werden bevestigd op de grond. Een heel zuiderse sfeer, veel verpauperde gebouwen, weinig ruimtelijke ordening, veel honden, opgelapte VW kevers enzovoort. Ik werd er vrolijk van.
Het inleidingsweekend was op z´n Paraguayaans chaotisch. Lichtpunt waren de andere AFS vrijwilligers en schoolprogrammadeelnemers. Stuk voor stuk leken het leuke mensen te zijn. Het kan mijn overijverige verbeelding zijn, maar ik kon het goed vinden met de meisjes. Dat is altijd plezierig. Heb gelachen toen een Paraguayaanse vrouw me zei dat ik een "grappig bakkes" had. Amerikanen complimenteerden me over mijn Engels dat ik sprak, Fransmannen en Walen gaven me complimenten over mijn Frans en Paraguayanen waren gecharmeerd door mijn geklungel in het Spaans. Good times.
Mijn gastfamilie bestaande uit mijn mamá Graciela, mijn zusje Tamara en enkele van hun vrienden (die ze als familie beschouwen) kwamen me begroeten in Asunción. Mijn zusje en mijn ´neefje´ konden zich verbazingwekkend goed uitdrukken in het Engels. De andere mensen spraken enkel Spaans, wat me nogal tegen een taalmuur deed opbotsen. Auw! Wat al duidelijk is: het zijn enorm lieve mensen. Niet zo lijflijk als ik had gedacht, zelfs een beetje teruggehouden, maar alleszins warm. Geen onbemiddelde mensen, trouwens. Niet enorm rijk, maar naar Paraguayaanse normen ver boven het gemiddelde. Ik ben zeer te spreken over mijn schattige zusje Tamara, die een bijzonder pientere indruk geeft.
Binnenkort meer!
-----------
Dank u voor het lezen!
Abonneren op:
Posts (Atom)