D'après Édouard Manet "Le déjeuner sur l'herbe".
Shots of the canvas at working size.
dinsdag 29 december 2009
Le déjeuner sur le monde extraterrestre
D'après Édouard Manet "Le déjeuner sur l'herbe".
Shots of the canvas at working size.
woensdag 23 december 2009
The whoredom of romance
OMG!! An update!
Thanks to all the patient 'fans' out there. I <3 you. As an extra I included the finished linework, before the coloring process.
woensdag 11 november 2009
maandag 9 november 2009
woensdag 4 november 2009
dinsdag 3 november 2009
maandag 19 oktober 2009
donderdag 15 oktober 2009
Let's not get carried away here...
Megan Fox. I asked her over for a posing session, and she happily agreed. Or so I dreamt.
Not a bad choice to play the character 'Aspen' from the upcoming comic book movie 'Fathom'. Not a bad choice at all.
maandag 12 oktober 2009
zondag 11 oktober 2009
zaterdag 10 oktober 2009
This took too damn long.
I guess it doesn't classify as a speedpaint anymore, because there was -as is often the case- nothing speedy about the process.
But anyway...
woensdag 7 oktober 2009
maandag 5 oktober 2009
When is the show starting?
Ballpoint pen.
Old skool colored pencils for the nipple-less lady at the bottom.
I like his 'stache.
Old skool colored pencils for the nipple-less lady at the bottom.
I like his 'stache.
zondag 4 oktober 2009
Uglies
Astute as you are, dear viewer, you can tell that I was fooling around with charcoal. My conclusion after a couple hours of experimenting with it: I suck.
vrijdag 2 oktober 2009
dinsdag 4 augustus 2009
Intermezzo
Beste Lezers,
de blog staat eventjes in de koelkast. Zoals sommigen onder jullie al weten is het nu mijn bedoeling om naar Tenerife te trekken (om er te gaan wonen). Hoe lang ik daar ga blijven? Moeilijk in te schatten.
Zoals ik het nu voel is de kans eerder klein dat ik op eenzelfde wijze over Tenerife ga berichten zoals ik dat met Paraguay heb gedaan. Deze blog is dus eventjes 'in limbo'. Kom binnen 2 maanden nog eens terugkijken om te weten in welke richting het gaat gaan.
Dank voor de interesse,
Laurens
de blog staat eventjes in de koelkast. Zoals sommigen onder jullie al weten is het nu mijn bedoeling om naar Tenerife te trekken (om er te gaan wonen). Hoe lang ik daar ga blijven? Moeilijk in te schatten.
Zoals ik het nu voel is de kans eerder klein dat ik op eenzelfde wijze over Tenerife ga berichten zoals ik dat met Paraguay heb gedaan. Deze blog is dus eventjes 'in limbo'. Kom binnen 2 maanden nog eens terugkijken om te weten in welke richting het gaat gaan.
Dank voor de interesse,
Laurens
zaterdag 27 juni 2009
¡Clausura!
Deze morgen was er de allerlaatste aan mijn vrijwilligerswerk gerelateerde activiteit: de overhanding van de certificados.
Dat was allemaal heel plezierig. In totaal mocht ik zo'n 40 certificados uitdelen. Er werden een paar speechjes gehouden, er werd wat gegeten (bocadillos) en gedronken (gaseosas) en er werd natuurlijk ook afscheid genomen.
"Les voy a extrañar" (ik ga jullie missen), zo besloot ik mijn speech. En ik meende het. Die toffe Paraguayaanse knulletjes zal ik niet snel vergeten.
Ezelsoren!
----------
En deze foto's zijn genomen een week geleden, toen ik met Tamii en Magno naar de wedstrijd Cerro Porteño- Tres de febrero ben gaan kijken. Cerro, een van de twee populairste clubs van Paraguay (de andere is Olympia), won met 1-0.
Dat was allemaal heel plezierig. In totaal mocht ik zo'n 40 certificados uitdelen. Er werden een paar speechjes gehouden, er werd wat gegeten (bocadillos) en gedronken (gaseosas) en er werd natuurlijk ook afscheid genomen.
"Les voy a extrañar" (ik ga jullie missen), zo besloot ik mijn speech. En ik meende het. Die toffe Paraguayaanse knulletjes zal ik niet snel vergeten.
Ezelsoren!
----------
En deze foto's zijn genomen een week geleden, toen ik met Tamii en Magno naar de wedstrijd Cerro Porteño- Tres de febrero ben gaan kijken. Cerro, een van de twee populairste clubs van Paraguay (de andere is Olympia), won met 1-0.
maandag 15 juni 2009
sintechos agrios / sintechos dulces
Vorige maand, de 15de mei, was het de onafhankelijkheidsdag van Paraguay. Zoals de traditie het wil wordt er op die dag steeds een defilé gehouden, maar omdat het toen pijpestelen aan het regenen was werd het hele boeltje uitgesteld. (Áls het regent in Paraguay worden alle activiteiten doorgaans teruggeschroefd of zelfs gewoon uitgesteld.) Vorige week werd er de tweede poging tot defileren ondernomen, met succes. Het waren vooral schoolkinderen die de stoet vulden, met als grootste attractie de majorettemeisjes.
Veel van mijn leerlingetjes stapten ook mee op. Zoals dit meisje, Denisse.
--------
Gisteren met het gastgezinnetje een uitstapje gemaakt naar Villarrica, een kleine stad in het midden van Paraguay. Dat was best wel leuk, omdat ik nu een (nog) beter beeld heb van Paraguay. Ik herinner me dat ik een jaar en een half geleden gereed was om op het Paraguayaanse platteland te wonen, maar zo is het dus niet uitgedraaid. Het zou héél anders geweest zijn mocht ik effectief in een of ander gehucht hebben gewoond. Weinig comfort, een heeeel traag leven, zo goed als afgesneden van de buitenwereld. Zoals Tamii, mijn gastzusje hunkerend zei toen we rechtsomkeer moesten maken op een te onbegaanbare weg: "Ik wil terug naar de beschaving!".
Gegeten: 'Asado' (gegrild vlees, vergelijkbaar met barbeque, maar dan met heelder hompen vlees) in een haast onvindbaar restaurant (aan 20 mensen de weg gevraagd) en ijscreme, in een haast onvindbaar ijssalon (aan 13 mensen de weg gevraagd).
In het ijssalon. Graciela links, in het midden Tamii en ik rechts op de foto. (Iemand had gezegd dat in dat ijssalon het beste ijs van Villarrica te vinden was. Dat was misschien een overdrijving. Of zoals Tamii zei "Bah, deze bucht wil ik niet opeten!")
Magno - Tamii's vader, ik, Tamii en Graciela. Deze foto werd genomen in een klein dorp met een ononthoudbare naam (Yatipu'i, als ik een poging moet doen) dat gekend is omwille van de handgemaakte kleren.
En om te besluiten een (betere) foto van Minerva.
Veel van mijn leerlingetjes stapten ook mee op. Zoals dit meisje, Denisse.
--------
Gisteren met het gastgezinnetje een uitstapje gemaakt naar Villarrica, een kleine stad in het midden van Paraguay. Dat was best wel leuk, omdat ik nu een (nog) beter beeld heb van Paraguay. Ik herinner me dat ik een jaar en een half geleden gereed was om op het Paraguayaanse platteland te wonen, maar zo is het dus niet uitgedraaid. Het zou héél anders geweest zijn mocht ik effectief in een of ander gehucht hebben gewoond. Weinig comfort, een heeeel traag leven, zo goed als afgesneden van de buitenwereld. Zoals Tamii, mijn gastzusje hunkerend zei toen we rechtsomkeer moesten maken op een te onbegaanbare weg: "Ik wil terug naar de beschaving!".
Gegeten: 'Asado' (gegrild vlees, vergelijkbaar met barbeque, maar dan met heelder hompen vlees) in een haast onvindbaar restaurant (aan 20 mensen de weg gevraagd) en ijscreme, in een haast onvindbaar ijssalon (aan 13 mensen de weg gevraagd).
In het ijssalon. Graciela links, in het midden Tamii en ik rechts op de foto. (Iemand had gezegd dat in dat ijssalon het beste ijs van Villarrica te vinden was. Dat was misschien een overdrijving. Of zoals Tamii zei "Bah, deze bucht wil ik niet opeten!")
Magno - Tamii's vader, ik, Tamii en Graciela. Deze foto werd genomen in een klein dorp met een ononthoudbare naam (Yatipu'i, als ik een poging moet doen) dat gekend is omwille van de handgemaakte kleren.
En om te besluiten een (betere) foto van Minerva.
maandag 8 juni 2009
Último campamento, Itaipu y el frío
U zal nooit raden wat ik immens heb gemist de afgelopen weken: centrale verwarming! Het is vaak maar 2 graden Celsius 's nachts, en dat is geen lachertje als je -zoals ik- absoluut geen ijsbeer bent. Tenzij de zon schijnt is het ook overdag behoorlijk koud. Het lijkt wel alsof we bruusk van de zomer naar de winter zijn getuimeld, hoewel het nog steeds herfst (het mooie Spaanse woord 'otoño') is. Maar bleke zon is nog altijd beter dan geen zon!
--------
De afgelopen dagen vond mijn laatste AFS-'campamento' plaats. De bedoeling was om de jongeren die bijna een jaar geleden toegekomen zijn in Paraguay voor te bereiden op hun terugkeer. Handig voor mij: het vond plaats in Ciudad Del Este.
Wat toch steeds raar voor mij is geweest dit jaar was om steeds de oudste te zijn tussen die jongeren, de meeste van hen zijn 16-17 jaar oud. Ik was zelfs ouder dan de Paraguayaanse vrijwilligers van AFS. Wel honderd keer heb ik dit weekend haast verontschuldigend gezegd: ik ben 24 jaar oud. Jaja, vier-en-twintig! Draai of keer het zoals je wilt, de leefwereld van iemand van mijn gevorderde leeftijd verschilt danig van die van een 16-jarig veulen. Op een rare manier weekte dat wel altijd vaderlijke gevoelens bij me los.
Er is veel geweend op dat kamp. Er moest immers veel afscheid worden genomen. Van vrienden, van Paraguay, van ervaringen, ... Het was interessant om te zien hoe die knulletjes alles toch intenser lijken meegemaakt te hebben dan ik. Voor velen is er een hele schep levenservaring op hun bord gekwakt geweest. (De eerste keer dat ze echte wijdverspreide armoede hebben gezien, bijvoorbeeld.)
Tussen haakjes: toen we voor een danswedstrijdje in groep moesten dansen op gekende Reggaetonliedjes heb ik een fantastische moonwalk gedaan!
Enkele haast willekeurig geselecteerde foto's om u een beperkte indruk te geven van hoe het er aan toegaat op zo'n 'campamento'. (Ik geef u de namen van de afgebeelde mensen mee, en een korte beschrijving.)
vlnr Linde Domus, Belgisch meisje waarmee ik samen terug naar Europa zal reizen / Majo, een Paraguayaanse vrijwilligster / Mischa, een 21-jarige Duitse vrijwilliger die graag piloot bij Lufthansa wil worden.
Twee Belgische meisjes (Inske en Lore) en uw nederige dienaar. Zoals steeds op van die massagebeurtenissen was het uitdagend om alle namen trachten te onthouden.
Met z'n allen waren we naar de Itaipu-dam geweest. De bi-nationale trots van Paraguay en Brazilië. Tevens het bedrijf waar mijn gastmoeder werkt. Het begon een beetje de spuigaten uit te lopen dat ik tot nog toe het niet had bezocht, maar het is er dus eindelijk van gekomen.
Op de bus. De jongen in het midden heet Bjärki (IJsland), en woont ook in CDE. Een amusante jongen, eigenlijk, die ik geregeld zie in de fitnesszaal.
Op de voorgrond ziet u de bovenste helft van mijn hoofd.
Eigenlijk moet ik toegeven dat de afgelopen dagen wel een indruk op me hebben nagelaten. Vergelijk het met een begrafenis, hoe rationeel je daar ook over kan denken (eb en vloed, komen en gaan, dat is het leven, niets om triestig over te zijn), de kans is klein dat je je er niet overweldigd door voelt.
Statistiekjes:
-veelvoud van de hoeveelheid staal en ijzer dat is gebruikt bij de bouw van de Itaipu dam in vergelijking met Eifeltoren: 380.
-Mensen die me zeiden "Hey, jij lijkt fel op die schurk uit de eerste Spider-manfilm!": 2
(Mocht u het zich afvragen, die acteur met de bijzonder edele trekken die gestalte gaf aan de Green Goblin, de slechterik uit Spider-man heet WILLEM DAFOE.)
En nog eventjes dit: het feit dat u deze blog leest betekent waarschijnlijk dat u me kent en dat betekent waarschijnlijk ook dat ik u mis omdat u waarschijnlijk een heel fijn persoon bent!
--------
De afgelopen dagen vond mijn laatste AFS-'campamento' plaats. De bedoeling was om de jongeren die bijna een jaar geleden toegekomen zijn in Paraguay voor te bereiden op hun terugkeer. Handig voor mij: het vond plaats in Ciudad Del Este.
Wat toch steeds raar voor mij is geweest dit jaar was om steeds de oudste te zijn tussen die jongeren, de meeste van hen zijn 16-17 jaar oud. Ik was zelfs ouder dan de Paraguayaanse vrijwilligers van AFS. Wel honderd keer heb ik dit weekend haast verontschuldigend gezegd: ik ben 24 jaar oud. Jaja, vier-en-twintig! Draai of keer het zoals je wilt, de leefwereld van iemand van mijn gevorderde leeftijd verschilt danig van die van een 16-jarig veulen. Op een rare manier weekte dat wel altijd vaderlijke gevoelens bij me los.
Er is veel geweend op dat kamp. Er moest immers veel afscheid worden genomen. Van vrienden, van Paraguay, van ervaringen, ... Het was interessant om te zien hoe die knulletjes alles toch intenser lijken meegemaakt te hebben dan ik. Voor velen is er een hele schep levenservaring op hun bord gekwakt geweest. (De eerste keer dat ze echte wijdverspreide armoede hebben gezien, bijvoorbeeld.)
Tussen haakjes: toen we voor een danswedstrijdje in groep moesten dansen op gekende Reggaetonliedjes heb ik een fantastische moonwalk gedaan!
Enkele haast willekeurig geselecteerde foto's om u een beperkte indruk te geven van hoe het er aan toegaat op zo'n 'campamento'. (Ik geef u de namen van de afgebeelde mensen mee, en een korte beschrijving.)
vlnr Linde Domus, Belgisch meisje waarmee ik samen terug naar Europa zal reizen / Majo, een Paraguayaanse vrijwilligster / Mischa, een 21-jarige Duitse vrijwilliger die graag piloot bij Lufthansa wil worden.
Twee Belgische meisjes (Inske en Lore) en uw nederige dienaar. Zoals steeds op van die massagebeurtenissen was het uitdagend om alle namen trachten te onthouden.
Met z'n allen waren we naar de Itaipu-dam geweest. De bi-nationale trots van Paraguay en Brazilië. Tevens het bedrijf waar mijn gastmoeder werkt. Het begon een beetje de spuigaten uit te lopen dat ik tot nog toe het niet had bezocht, maar het is er dus eindelijk van gekomen.
Op de bus. De jongen in het midden heet Bjärki (IJsland), en woont ook in CDE. Een amusante jongen, eigenlijk, die ik geregeld zie in de fitnesszaal.
Op de voorgrond ziet u de bovenste helft van mijn hoofd.
Eigenlijk moet ik toegeven dat de afgelopen dagen wel een indruk op me hebben nagelaten. Vergelijk het met een begrafenis, hoe rationeel je daar ook over kan denken (eb en vloed, komen en gaan, dat is het leven, niets om triestig over te zijn), de kans is klein dat je je er niet overweldigd door voelt.
Statistiekjes:
-veelvoud van de hoeveelheid staal en ijzer dat is gebruikt bij de bouw van de Itaipu dam in vergelijking met Eifeltoren: 380.
-Mensen die me zeiden "Hey, jij lijkt fel op die schurk uit de eerste Spider-manfilm!": 2
(Mocht u het zich afvragen, die acteur met de bijzonder edele trekken die gestalte gaf aan de Green Goblin, de slechterik uit Spider-man heet WILLEM DAFOE.)
En nog eventjes dit: het feit dat u deze blog leest betekent waarschijnlijk dat u me kent en dat betekent waarschijnlijk ook dat ik u mis omdat u waarschijnlijk een heel fijn persoon bent!
Abonneren op:
Posts (Atom)