vrijdag 27 maart 2009

Extinguir las llamas de odio con gotas de sabiduría

Ik heb exact 13 minuten om deze blogpost te schrijven, want dan moet ik er vandoor! Het zal wel voor een groot deel aan mijn gebrekkige planningscapaciteiten liggen, maar het is deze week vrij druk geweest. Behoorlijk wat zitten 'rondhossen' voor mijn vrijwilligerswerk om kopieën te laten maken, materiaal bij elkaar te zoeken, vergaderingetjes volgen en het lesgeven zelf, natuurlijk.
Maandag, de eerste keer dat ik aan een nieuwe groep lesgaf, was ik diep tevreden -ja, zelfs voldaan. Het is zo dat als je alles al eens een keer hebt 'gegeven' je je minder hoeft in te spannen om de stof over te brengen. Je weet waar de leerlingen zullen over struikelen, wat je sneller kan afhaspelen, welke idiote mopjes je op welk moment kan vertellen,... die dingen helpen om meer te kunnen genieten van het lesgeven. Het ligt ook aan andere zaken, zoals de gemiddeld hogere leeftijd van de mensen die de cursus Engels volgen. Misschien is het ook simpeler om 's avonds les te geven, aangezien de meesten dan al afgepeigerd zijn van de lange (werk)dag, en kalmer zijn. Wat er ook van zij, ik hoop stellig dan ik nog vaak in dezelfde mate me amuseer.
Gisteren was het minder leuk. Ondanks mijn beste pogingen om mijn collegae van de bibliotheek wars te maken van mijn planning en het uurrooster dan ik hanteer, lukt het hen verduiveld vaak om van niets te weten of mensen te desinformeren. Mocht ik een minder kalm persoon zijn dan zou ik mijn baas, Angel, een hoogst sympathiek maar iets of wat verwarde man met een te grote appreciatie voor vrouwen, al lang gewurgd hebben. Typische conversatie:
'Laurens, morgenavond om 7 uur is er een prachtige boeklancering, je moet zeker komen!'
'Euhm, maar Angel, morgen om 7 uur hoor ik les te geven in die zaal. Dat weet je toch?'
'Ach ja, nu je het zegt.'
Dus regelmatig dien ik me met schadeinperking te amuseren.

----------

Mijn waardering voor Duitse meisjes is de laatste maanden fel gestegen. Ja, ik begin zelfs dat enge Duitse taaltje schattig te vinden!


----------

Eigenlijk dien ik hier een foto bij te plaatsen, maar goed, u hebt een vindingrijke fantasie, dus dit kan u zich wel voorstellen:
vele Paraguayaanse winkels en restaurantjes hebben uit de populaire (Amerikaanse/Engelstalige) cultuur ontleende namen. Soms is die naamkeuze logisch (een drankenverdeler die 'Homero's beer'(sic) noemt - met op de gevel een slecht gekopiëerde versie van Homer Simpson), maar soms is die naamkeuze volstrekt onbegrijpelijk. En daarom vrij grappig. Telkens ik voorbij de hamburgertent 'Darwin's burguer'(sic) kom kan ik een glimlach niet onderdrukken. Ik zie het verband tussen de bedenker van natuurlijke selectie en hamburgers niet. U wel?
(En neen, 'Darwin' is niet de naam van de uitbater, niet zoals 'McDonald's'. Het gaat wel degelijk over Charles Darwin.)

woensdag 18 maart 2009

Lyoto Machida

Zonder veel tierlantijntjes was er een weekje geleden de overhandiging van de vermaarde 'certifacados' voor de leerlingen die erdoor waren op hun examen (27 in totaal). Paraguayanen zijn dol op ceremonies en zo, maar die kelk liet ik aan me voorbijgaan deze keer. Dat hou ik voor het einde van mijn verblijf.



Je ziet het niet, maar het papier had ribbeltjes en was dikker dan normaal! Ribbeltjes doen dingen officiëler lijken.

----------


Productaanschaffing in een gemiddelde Paraguayaanse winkel:

Een winkelbediende vraagt niet of maar hoe hij/ze je kan helpen, onmiddellijk na het binnenkomen. (Werknemer/klant ratio is 2/1) Ik zeg meestal iets in de zin van 'ik zit gewoon wat rond te kijken, dank u'. Het zal wel aan mij liggen, maar ik ben niet zo opgezet met een te grote proactiviteit van winkelbediendes. Als ik iets wil weten zal ik het vragen. Maar goed, hier zijn de drie aankoopetappes:

1) De klant geeft de winkelbediende te kennen wat hij heeft uitgekozen. Laatstgenoemde stelt een ticket op, en geeft dit aan de klant.

2) Klant neemt het ticket naar de kassa, alwaar er wordt afgerekend, terwijl de winkelbediende het product naar het afhaalloket brengt. Kassa en afhaalloket zijn ver van elkaar verwijderd.

3) Afgematte klant haalt product op aan afhaalloket.

Vergelijk de lengte van dit proces met

1) Klant kiest product en betaalt.


---------


Een beestje dat er leuk uitzag.

woensdag 11 maart 2009

Nacho Libre

Dingen die je veel ziet in Paraguay

-Schoonheidssalons

-Gewapende wachters (op de hoek van de straat, geposteerd voor een winkel,...)

-IJzerwarenwinkels (ferretería, in het Spaans.)

-Kruidenierszaken

-Ruitenwassende straatkinderen

-Oude VW kevers (waarvan sommigen met de markeringen van Herbie)

-Oneffen aangelegde kasseibanen

-Apothekers

-Omheiningen


----------

Betreffende het dilemma: de beste keuze is om steeds de andere deur te kiezen (deur 2, in mijn voorbeeld.)
Ziehier waarom.
Om het wat bevattelijker te maken: beeld je in dat je op een strand bent. Een kerel zegt je 'als je de juiste zandkorrel uitkiest win je een prijs.'. Je loopt enkele meters in het rond, en je raapt een korreltje op. Vervolgens komt de kerel naar je toe, toont je een andere zandkorrel in zijn hand en zegt 'je hebt de keuze tussen jouw zandkorrel en de mijne, een van de twee is de juiste.' Vanaf hier is het begrijpelijk, denk ik.

donderdag 5 maart 2009

El fallecimiento de Huayna Yupanqui y el dilema del presentador del programa concurso

In een bepaalde quiz moet een kandidaat een keuze maken tussen drie deuren.
Achter een van de deuren is er een dure auto, achter de andere twee deuren zijn er geiten. De kandidaat wordt gevraagd om een deur te kiezen. (Laat ons zeggen dat de kandidaat deur nummer 1 kiest.) De quizmaster opent een van de twee andere deuren, en onthult een geit. (De quizmaster opent deur nummer 3.)
Nu vraagt de quizmaster aan de kandidaat of hij bij zijn originele keuze blijft (deur nummer 1), hetgeen zal gelden als zijn finale kans om de deur aan te wijzen waarachter de auto zit.

Wat is de beste keuze? Deur nummer 1 of deur nummer 2?
En vooral, waarom?


----------


Een tekstje dat ik heb geschreven, als oefening.

----------

Ciudad Del Este, 04 de Marzo de 2009


Estimada persona,

esta carta es consagrada a la historia del fallecimiento de Huayna Yupanqui, un ciudadano del imperio Inca que vivía en el país que hoy en día conocemos como Chile.

Huayna nació en 1521, cuando su pueblo fue arrasado por el hurucán más poderoso del siglo. Un mal agüero, dijo el caudillo de su pueblo.
Era la época de los conquistadores, de decadencia de los lideres del imperio y de enfermedades que erradicaban gran partes de la población Inca.

Aunque Huayna no era un guerrero muy hábil, él tuvo que alistarse en el ejército del emperador Huáscar por la campaña contra el conquistador Pedro de Valdivia en 1537. Después de 4 meses de atravesar en la selva para lograr la ciudad Tarapacá, los hombres de Huáscar llegaron al limite de sus poderes. Debilitado por la falta de alimento y la viruela, solamente la mitad de los 12000 guerreros sobrevivían el viaje. Huayna sobrevivió también - un milagro dado su inferior físico . Cuando las hostilidades empezaron nuestro joven trataba de no comprometerse en el derramamiento de sangre. (Perdió su arma -una lanza con una punta de bronce- 4 veces...)
A pesar de sus esfuerzos de no involucrarse en la pelea, una bala hizo añicos su cráneo.
Huayna Yupanqui falleció en el otoño de 1537.



Atentamente,
Laurens Vastenaeken

maandag 2 maart 2009

Canibalismo galáctico

Hallo mensen en andere zoogdieren,

om met een iets of wat sombere noot te beginnen: van het ene ongemak in het andere gesukkeld de laatse weken. In casu, van maagproblemen naar knieproblemen. Meestal heb ik bij het gaan een lichte pijn in beide knieën, maar om een of andere reden -por alguna razón- was dat serieus verergerd de voorbije week. Ettelijke dagen nauwelijks kunnen stappen. Even mysterieus als het opdoemen van die pijn was het weer verdwijnen ervan.
De komende tijd zullen mijn vrijwillige fysieke inspanningen zich beperken tot het fitnessen -om de knietjes te sparen.

----------

Het was een hele opluchting: uiteindelijk waren er 27 van 'mijn leerlingetjes' geslaagd voor hun finale examen. Dat viel beter mee dan ik lange tijd had gedacht. Kunnen ze zich uit de slag trekken in het Engels, nu? Neen, bijlange niet, maar zij die geslaagd zijn hebben nu toch een gezonde grammaticale basis mee.

Het examenbestand staat op de andere 'puter, die van Tamii. Daarom slechts enkele van de gestelde vragen, om u een idee te geven:

Conjugate the verb 'to have' entirely in the Simple Present, Simple Past, Present Continuous, Future with 'will' and the Future with 'going to'.

Fill in the correct preposition
I'm going _ the mall.
I live _ Paraguay.
_ Tuesday.
_ night.

Translate these phrases
Ik kan je niet zeggen wanneer de trein zal aankomen.
Wat een prachtige vrouw!

Telling time
9:15
2:40


En nog wat andere vragen, voornamelijk werkwoordvervoegingen. Hoeveel zou u scoren?

Bedoeling is om vanaf de 16de weer de trein op de sporen te zetten en voort te denderen tot het einde van juni. Jammer genoeg is er een onzekerheid -morgen weet ik meer- over de locatie. Mocht ik geen onderdak meer vinden in de bibliotheek zal ik een ander plek moeten zoeken om les te geven. In ieder geval zou ik het nog graag doen.

Vanaf morgen ga ik wat extra lessen Spaans volgen. De subjuntivo wat beter meester trachten te worden, dieper ingaan op ingewikkelde samengestelde tijden ('ik zou graag hebben gehad') en wat tekstjes schrijven. Misschien tekstjes over de zeeslag in de golf van Leyte of de nestbouwtechniek van de Uruguayaanse valk (Halcón Uruguayo). Niets al te specifiek om mee te beginnen.

----------


Onlangs op televisie nog eens gekeken naar een van de betere Schwarzenegger-vehikels "Predator". Beschouw de overdaad aan geweldigheid:
(Achtergrond - Schwarzenegger zijn teamleden vallen een voor een ten prooi aan een stoute alien. In het begin van dit fragment zien we de alien in zijn 'onzichtbare' vorm wegrennen, na een soldaat te hebben omgebracht.)
De jungle moet het ontgelden